Kayaköy, Muğla’nın Fethiye İlçesine bağlı tanınmış, yamaçlara dayalı ve nispeten yakın tarihli bir Rum yerleşkesidir. Karaköy’de mimarisinin eşsiz örnekleri 1957 Fethiye depremi ve terk edilmişlik nedenleri ile harabeye dönmüş olsa da günümüzde bölge bir açık hava müzesi niteliğinde, ziyaretçilere mimari ve yaşam kültürü hakkında bilgi vermektedir.

Kayaköy, birbirinden çok farklı iki yerleşim alanından oluşmaktadır. Bunların birincisi; turizmde de önemli yeri olan, 19. yüzyıl başında kurulmuş, yamaçlara dayalı ve nispeten yakın tarihli bir yerleşim olmakla birlikte, Osmanlı Devleti’nin son dönemlerinde, tamamı Rum, 3000 nüfuslu bir kasaba boyutuna ulaşmış, eski adları Levissi veya Karmylassos şeklinde geçen köydür. 1957 Fethiye Depremi ile evler harabeye dönüşmüş olsa da, Açıkhava müzesi niteliği ile yerli ve yabancı turistlerin büyük ilgisini çekmektedir. Kayaköy’de gezilip görülecek yerler arasında büyük ve küçük kilise ile on dokuz adet aile şapeli bulunmaktadır. Küçük kilise yolundan yalnızca deniz veya yürüyerek ulaşımın mümkün olduğu Soğuk Su koyuna yaklaşık kırk dakikada gidilebilir. İkinci yerleşim, 1923 Türkiye-Yunanistan Nüfus Mübadelesi ile Kayaköy’de iskân edilen Batı Trakya Türklerinin buradaki altyapıya ayak uyduramamaları nedeniyle, bu göçmenlerce ovada kurulmuş daha büyük boyutlu kısımdır. Karaköy’e ulaşım karayolundan sağlanmakta olup, bölgenin akdeniz iklimine sahip oluşu, kışın bile denize girme imkânı sağlarken, etrafını çepeçevre saran sık ve yüksek dağlar ile çam ormanları, dünyada ender görülen Günlük (Liquidamber Orientalis) ağaçları ve geniş yapraklı çınar ağaçları ve yöreye has kara incir ağaçları Fethiye’nin ve Kayaköy ‘ün yeşil dokusunu oluşturur.