Doğu ve batı cephelerinde iki sıra halinde dörder pencere bulunmaktadır. Güney cephesinde ise arazideki eğim nedeniyle alt sıra penceresine yer verilmemiş, sadece üst sıra seviyesinde mihrabın üstüne denk gelecek şekilde daire formlu bir pencere açılmıştır. Doğu ve batı cephelerindeki alt sıra pencereleri dikdörtgen formlu, üst sıra pencereleri ise kare formludur. Tüm pencereler, ahşap çerçevelidir. Üst sıra pencereleri, ahşap kafeslere sahiptir. Ancak bazı pencerelerin ahşap kafesleri bozulmuş durumdadır. Gerek alt sıra gerekse üst sıra pencerelerinde özgünde cam kullanılmadığı, ahşap kepenk ve kafeslerden yararlanıldığı anlaşılmaktadır. Yapının üzeri düz ahşap tavanla örtülüdür. Tavan bugün dört yöne eğimli kırma çatı ve Marsilya tipi kiremitle kaplıdır. Ancak gerek yöresel mimari gelenekler gerekse çatının formu ve saçak taşıntısının kısa oluşu yapının özgünde toprak damlı olduğunu, sonradan çatı ile kaplandığını düşündürmektedir. Mimari gelenekleri bakımından büyük benzerlikler taşıyan Muğla ve Denizli yörelerinde cami ve benzeri anıtsal yapıların 20. yüzyıl ortalarına kadar toprak damla örtüldükleri, bu tarihlerden itibaren kırma çatı ve kiremitle kaplandıkları bilinmektedir. Yapıyı çevreleyen ahşap saçağın kaplamaları büyük ölçüde tahrip olmuş, kuzey cephesi dışındakiler dökülmüştür.

Yapının son cemaat yeri arazideki eğim nedeniyle farklı bir kurguya sahiptir. Doğu ve batıdan birer duvarla kapatılmış olan son cemaat yeri, kuzeyde ikisi doğu ve batı duvarlarına bitişik, ikisi serbest dört destekle taşınan bir düz tavanla örtülüdür. Özgünde birbirine Bursa kemerleri ile bağlı olduğu bilinen ahşap destekler arasındaki bu kemerler günümüze ulaşamamıştır. Eğim nedeniyle son cemaat yerine ulaşım kuzeyden değil, kuzeybatıda yer alan merdivenler ve batı duvarı üzerindeki dikdörtgen açıklıktan sağlanmaktadır. Merdivenlerin batısında teras şeklinde bir duvar üzerinde abdest musluklarına yer verilmiştir. Son cemaat yerinin doğu ve batı yan duvarları ile harim kuzey duvarında kalem işi süslemeler bulunmaktadır. Doğu duvarı üzerinde bugün büyük bir çatlak mevcuttur. Son cemaat yerinin çimento harçlı zemin kaplaması büyük ölçüde dağılmış durumdadır.

Harime giriş, kuzey duvarının batı kesimindeki yuvarlak kemerli açıklıktan sağlanmaktadır. Kemer ve söveler düzgün kesme taştandır. Açıklık, ahşaptan, yuvarlak kemerli kapı kanatlarına sahiptir. Kanatlar üzerinde dikdörtgen ve çokgen formlu, sade süsleme panolarına yer verilmiştir. Dikdörtgen planlı harimin üzeri düz ahşap tavanla örtülüdür. Tavan çitalarla karelere bölünmüş, ortasına sekizgen bir tavan göbeği yerleştirilmiştir.

Göbek üzerinde sekizgen Türkmen gülü motifi mevcuttur. Harimin kuzeyinde ahşaptan kadınlar mahfili bulunmaktadır. Mahfile kuzey duvarının batısındaki merdivenle çıkılmaktadır. Harimin kuzeydoğusunda ahşaptan basit bir vaaz kürsüsü vardır. Minber de ahşaptandır. Çeşitli renklerle boyalı olan minberin köşk kısmında yer alan külah, dört ahşap direk ile taşınmaktadır. Külahın alt kısmında dilimli ve delikli dendanlara yer verilmiştir. Dikdörtgen bir çökertme içerisinde yer alan mihrap, yuvarlak kemerli ve yarım daire kesitli bir niş şeklindedir. Mihrap çerçevesi ve kavsaranın üst kesiminde kısmen kalabilmiş kalem işi süslemeler bulunmaktadır. Mihrabın alt kesimindeki süslemeler günümüze gelememiştir.

Yapının inşa kitabesi yoktur. Bu nedenle hangi tarihte ve kim tarafından inşa edildiği bilinmemektedir. Harim girişi üzerinde yer alan kalem işi süslemeler arasında 1323 (1904) tarihi yer almaktadır. Bu tarihin, yapının inşa tarihi olabileceği gibi bir onarıma ait olması da mümkündür. Yapıda yer alan yoğun kalem işi süslemeler, özellikle Denizli yöresindeki çeşitli camilerde yer alan süslemelerle büyük benzerlikler göstermektedir. Benzer süslemeler içeren bu camilerin inşa tarihleri de çoğunlukla 19. yüzyıl sonlarıdır.